Ada ..... Ada ..... Ada
တမ္းတျခင္း စြဲလမ္းျခင္း ခ်စ္ျခင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို ေခၚတတ္သည့္ နာမည္ျဖစ္သည္။

အရာရာက ညင္သာလြန္းလွသည္ ေနာက္ ခြဲျခားဖုိ႕ရန္ ခက္လြန္းလွသည္။ မ်က္လုံးမ်ားက ရီေ၀တိမ္၀ါးေနရင္း အျဖဴႏွင့္အမဲကို ကၽြန္ေတာ္မကြဲ။ အေရာင္ေတြက နီးကပ္လြန္းလွသလုိ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကလည္း မစူးရွလြန္းတာပါသည္။ ရုပ္ပုံကားခ်ပ္တုိ႕သည္ ၀ုိးတုိး၀ါးတား။ တခါတခါ အားျပတ္ေနသူတေယာက္လုိ၊ အမူးလြန္ေနသူတေယာက္လုိ ပုံရိပ္ေတြက လူးလားဆန္ခတ္ေနသည္။ စကားေတြ အရမ္းမ်ားလာသလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ သိတာေတာ့ တခုရွိသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမသိခ်င္ေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ထဲမွာလား ဒါ အိပ္မက္လားဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ႏုိးတ၀က္ အိပ္တ၀က္ႏွင့္ မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္စူးရွရွေတြကိုပဲ ျမင္သည္။ အသိေတြက လူးလြန္႕လွလြန္းသည္။ မျပည့္လုိ႕ပဲ ေဘာင္ဘင္ခတ္တာလား သိျခင္း တပုိင္းတစကပဲ နာက်င္ေစရက္တာလား။ အိပ္မက္မ်ားလုိပင္ ဘယ္က စသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့သလုိ။ ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ဒီေနရာကို ေရာက္ေနသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမ်ားနဲ႕ ထပ္တူ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း လူးလားဆန္ခတ္ေနသည္။ ကုိယ္ရပ္တည္ေနရာသည္ ဘယ္မွာလဲ။

လူအမ်ားလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငါ ဘာလဲ ငါ ဘယ္ေနရာမွာလည္း မသိ။ ဒီဇာတ္မွာ မင္းသားလား လူၾကမ္းလား ဒါရုိက္တာလား ကားဆြဲလား ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိ။ သြားစရာရွိတာ သြားၿပီး စားစရာရွိတာ စားရင္း ကၽြန္ေတာ္အသက္ဆက္ရွင္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းတာကေတာ့ အလွေမြးေခြးကေလးမ်ားလုိ လမ္းေလွ်ာက္မေပးရင္ ေျခမသန္တာေတြ မျဖစ္လြယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ေတြကို ထပ္သိဖုိ႕ႀကိဳးစားရင္း ထပ္မသိဖုိ႕ ႀကိဳးစားရင္း အခါခါ အိပ္ေမာၾကပစ္သည္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႕ ေျခသိမ္သြားမွာမွ မဟုတ္ေတာ့လည္း အိပ္ျခင္းကပဲ ထပ္တူၾကလာသလုိလုိ။

ဘာေတြ လုိအပ္မွန္းမသိသလုိ ဘာေတြေတာင္းဆုိမွန္းနားမလည္မွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ႏုိင္သည္က Ada ေျပာသမွ်ကို သိသိမသိသိ လက္ခံလုိက္ဖုိ႕သာျဖစ္သည္။ ငုပ္မိသဲတုိင္ တက္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္လားေတာ့ မသိပဲ သဲတုိင္ေအာင္ ငုပ္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားရင္း ထိပ္ဆုံးေရာက္ေအာင္ တက္ဖုိ႕ႀကိဳးစားရင္းမွာပဲ Ada ေျပာေျပာျပတတ္တဲ့ လုိအင္ေတြက ေရြ႕ေရြ႕သြားသည္။ ငုပ္မိသဲမတုိင္ေသာ္လည္း ေရာက္လုမတတ္ျဖစ္ဘူးတယ္ဆုိရုံနဲ႕ စကားအလွခင္းတတ္မွ၊ ၾကြားလုံးေတြထုတ္ထုတ္ၿပီး အမ်ားကို ကုိယ့္စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ျပတတ္မွ အလုပ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာ အမ်ားလုိ မသိျခင္းကပဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသာကျဖစ္ေနၿပီ။ အိပ္မက္ကလည္း မႏုိးထေသး....

၀ုိးတ၀ါးပုံရိပ္ေတြကို ပေဟဠိဆက္သလုိ ဆက္ရင္း အရာရာကသာ ပုိလုိ႕ ၀ုိးတ၀ါးႏုိင္လာသည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေတာ့လည္း အရာရာသည္ မပီျပင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ပင္ မပီျပင္ခ်င္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ Ada ကို ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္ထဲမွာ ျပန္ရွာစရာမလုိေအာင္ ေတြ႕ေတြ႕ေနျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္မႏွစ္သက္။ ဒါေပမယ့္ သူမနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕ အိပ္မက္ထဲ ခဏခဏ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လွဲတတ္သည္။

သူမ၏အသက္မပါေသာ ေလရႈသံသဲ့သဲ့ကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရသည္ တုိးကပ္လြန္းသလားေတာ့ မသိ။ ေအးစက္စက္ေတာ့ ႏုိင္လြန္းလွသည္။ သူမတခါတရံေျပာျပတတ္တာကေတာ့ ရင္ထဲမွာ မီးၿမိဳက္ထားသလုိ ပူေလာင္လြန္းသည္တဲ့။ အေကြ႕ေတြမ်ားလြန္းေသာ လမ္းမွာ လမ္းသြယ္တုိင္းကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားတဲ့ ေအးစက္စက္သူမကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ Ada ဟုသာ ေခၚသည္။ အိပ္မက္မ်ားက မပီျပင္ ၀ုိးတ၀ါး ခုထိေတာ့ အျဖဴလား အမဲလားလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိေသး၊ အိပ္မက္လား လက္ေတြ႕လားလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိေသး၊ အိပ္မက္မက္ရင္း ႏုိးေနသလုိလုိ ရင္တြင္းမွာ ပူေလာင္တတ္သည့္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေအးစက္စက္ခံစားမႈကို ေပးေနဆဲျဖစ္သည္။ သူမကို မေတြ႕ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာ ျပန္ရွာဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ တေရးအိပ္စက္ၾကည့္ဦးမည္..............

(Bulgarian စကား အရ Ada ဆုိသည္မွာ ငရဲကို ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ေနဦး
(၂၀၁၀ ဇႏၷ၀ါရီ ၇)

    ၾကာခဲ့ၿပီဟု ဆုိရမလား ျဖတ္သန္းသြားရမယ့္ဘ၀ထဲက အကန္႕တကန္႕သာသာလုိ႔ပဲ  ဆုိရမလား လာမည့္ ၂၉ ရက္ေန႕ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိလုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီ Killem မွာ ၂ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ အတန္အသင့္ေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီဟုဆုိရမည္။ စင္ကာပူကၽြန္းကို ေရာက္ခဲ့တာ ခုအခ်ိန္ဆုိ ၂ႏွစ္ခြဲေက်ာ္သြားၿပီ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တခ်က္ျပန္ငဲ့ၾကည့္ျဖစ္သည္ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားသလဲ၊ ဘာေတြတုိးတက္သြားသလ၊ဲ ဘာေတြယုတ္ေလ်ာ့သြားသလဲ၊ ဘာေတြေလ့လာသိခဲ့သလဲ၊ ဘယ္ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး ခုယုံၾကည္ခ်က္ေတြက ဘယ္လုိ ျဖစ္တည္လာသလဲ၊ ဘာေတြကို တန္ဖုိးပိုထားလာသလဲ စသည္ စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိသည္။

      အိမ္ကခြဲထြက္လာတာ ၂ႏွစ္ခြဲသြားၿပီဆုိေပမယ့္ ခုထိ တခါမွ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေသး နဂိုကတုိင္ အိမ္မကပ္သူပီပီ ထူးထူးျခားျခားလြမ္းတာ ျပန္ခ်င္တာမ်ိဳးလည္း ဒီကာလထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွာ မရွိခဲ့။ ဒါေပမယ့္ တခါတရံေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုခ်စ္တဲ့ အေမ၊ အားေပးတတ္တဲ့ စာဖတ္နာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာရွိတုိင္း ေမးခြန္းေတြထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အေဖ့ကို လြမ္းမိတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက တကပ္တည္း ကပ္ခဲ့ၿပီး ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေဗဒင္ နကၡတ္အေၾကာင္းေတြ ဘ၀အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာျပေပးခဲ့တဲ့ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အဘ(အေမ့ရဲ႕ အေဖ)ကို လည္း လြမ္းမိသည္။ ထုိ႕ထက္ပို၍ေတာ့ သည္ကာလအတြင္းမွာ အိမ္ကို ထူးထူးျခားျခား မလြမ္းဘူးခဲ့။ အရာရာက ပုံမွန္အတိုင္းသာ လည္ပတ္ခဲ့သည္။

     ငယ္ကတည္းက အေမဆုံးမတဲ့ အတုိင္း တေန႕တေန႕ အိပ္ယာ၀င္ၿပီဆုိတာနဲ႕ ဒီေန႕ငါဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ ကုသုိလ္ သုံးခုထဲက ဒီေန႕ ဘာရခဲ့သလဲဆုိၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္စဥ္းစားတဲ့ အက်င့္ကေတာ့ မေပ်ာက္ခဲ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာမွန္းမသိေအာင္ အသုံးမက်ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ရွိသလုိ အေတာ္အသင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရေလာက္တဲ့ ေန႔မ်ိဳးေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့သည္။ ၂၆ႏွစ္ျပည့္လုိ႕ ၂၇ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အသက္အရြယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဘ၀အေၾကာင္းသိပါၿပီလုိ႕ မဆုိလုိေသာ္လည္း ဒီႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘ၀အေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္းကိုေတာ့ အေတာ္သိခဲ့ရသည္ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ေကာင္းတာေတြလည္း သိခဲ့သလုိ ဆုိးတာေတြကိုလည္း တီးမိေခါက္မိရွိခဲ့သည္ အေမေျပာတတ္ခဲ့တဲ့ လူ႕ဘ၀က ထင္သေလာက္ မရိုးရွင္းဘူးဆုိသည့္ သပြတ္အူေတြကို ခပ္ေရးေရးေတာ့ သေဘာေပါက္လာခဲ့သည္။ ငယ္တုန္းကလုိ ကမၻာႀကီးကို ခါးေစာင္းတင္ၿပီး ဟုိဘက္ဒီဘက္ ေရႊ႕ပစ္လုိက္ခ်င္တာေတြထက္ အကန္႕အသတ္တခုအတြင္းက အေကာင္းဆုံးအေနအထားကို ႀကိဳးစားၿပီးယူရတာေတြကို လက္ခံလာသည္။ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခြင့္မရလုိ႕ စိတ္ပ်က္ညည္းညဴတာထက္ လုပ္ခြင့္ရတာကို အေကာင္းဆုံးလုပ္ဖုိ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကို သတိေပးရေကာင္းမွန္းသိလာခဲ့သည္။ သိခြင့္ရလာခဲ့တဲ့ အသိေတြ အေတြ႕အႀကဳံေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီ၂ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း အျမတ္ဟုဆုိရမည္။
      
       အေကာင္းဆုံးအေနအထားတခုမဟုတ္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီကၽြန္းေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္နဲ႕ ေနရာေလးတခုေပးခဲ့တဲ့ ေလ့လာခြင့္ သင္ယူခြင့္ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ Killem ကိုလည္း အေတာ္အသင့္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ဒီမွာေနရင္းပဲ စင္ကာပူကၽြန္းအေၾကာင္း သူတုိ႕လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း သူတုိ႕ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြအေၾကာင္းကို အေတာ္ေတာ့ ေလ့လာမိခဲ့သည္။ ေနာက္တခု ကံေကာင္းတာက မန္ေနဂ်ာက အျဖဴ အေမရိကားလူမ်ိဳးဆုိေတာ့ သူနဲ႕ စကားေျပာရင္း အဂၤလိပ္စကားေျပာက အေတာ္အတန္ေတာ့ တုိးတက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ သူက အေရွ႕တုိင္းသားေတြလုိ လွ်ိဳတာေတြ ပညာျပတာေတြ သိပ္မလုပ္တတ္ ပြင့္လင္းသည္ ႀကိဳက္ရင္ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး သိခ်င္တာရွိရင္ေမး သူသိသေလာက္ ရွင္းျပသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စင္ကာပူ အေတြ႕အႀကဳံအတြက္ ဒီတခ်က္ကေတာ့ အေတာ္ကံေကာင္းသည္ဟု ဆုိရမည္။
       
       အသိေတြ ေလ့လာမႈေတြမွာ အေတာ္အသင့္တုိးတက္လာသည္ဟု ဆုိရေပမယ့္ Personal Fortune ပိုင္းကေတာ့ အေတာ္ကို ဆုိး၀ါးသည္ဟုပဲ ကိုယ့္ကုိယ္ကို သုံးသပ္လိုက္သည္။ ကံဇာတာကလည္း ကိုယ့္ဘက္ကို မပါသလုိ ကိုယ္လုပ္သမွ် အမွားေတြကလည္း ရွိေနခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ အသုံးအျဖဳန္းစည္းကမ္းမရွိတတ္တဲ့အက်င့္က အေတာ္ကို လူကို ဒုကၡေရာက္ေစခဲ့သည္။ တေန႕ တေန႕ ကုိယ့္ရဲ႕ Personal Account ကုိ စာရင္းသြင္းရင္းၾကည့္ရတာလည္း အေမာ။ ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ ကိုယ့္ရဲ႕ Net Worth ကလည္း အႏႈတ္က တက္မလာေသး ဒီအခ်ိန္ေတြကို လြတ္ေအာင္ အေတာ္ရုန္းကန္ရဦးမည္ ဆုိတဲ့အသိက ေခါင္းထဲမွာ သံမိႈလုိ စြဲလာေနခဲ့ၿပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕ မိဘကိုလည္း တစုံတရာ ျပန္ေပးခ်င္ၿပီ ကိုယ့္အကုိႀကီးကိုလည္း အလုပ္ေလးတခု လုပ္လုိ႕ရေအာင္ စီစဥ္ေပးခ်င္ၿပီ ေနာက္ စုစုေဆာင္းေဆာင္းနဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ အလုပ္ကေလးတခုကို ပုိင္ဆုိင္ခ်င္သည္။ အိပ္မက္ေတြအတြက္ ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုယ္ကို Plan ေလးေတြ ခ်ထားမိသည္။ တထပ္တည္းက်ေအာင္ မသြားေသာ္လည္း အေတာ္အတန္ေတာ့ လမ္းေၾကာင္းေလးေပၚမွာရွိေနေသးတာ ကံေကာင္းသည္။ ဒီလုိအေနေလးတခုရဖုိ႕ ေပ်ာ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ခုလက္ရွိအလုပ္ေလးမွ စြန္႕ဖုိ႕ စဥ္းစားေနမိၿပီ ေနာက္ႏွစ္ ဒီအခ်ိန္ ဒီအလုပ္မွာ ရွိမေနခ်င္တာက ကုိယ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံး ရည္မွန္းခ်က္။ အေျပာင္းအလဲတခုရဖုိ႕ စြန္႕လႊတ္လုိက္ရတာတခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ရွိေနမွာ ေသခ်ာေသာ္လည္း မေျပာင္းမျဖစ္တဲ့အခါ ေျပာင္းရဦးမည္။ ၂ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ သူ႕ဆီက ရရွိမႈက ကိုယ့္အတြက္ အေျခခံေကာင္းကို ေပးဖုိ႕ မစြမ္းသာခဲ့။ အရမ္းကာေရာ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း ကုိယ္နဲ႕ တန္ရာတန္ရာကို ေမွ်ာ္လင့္မိတာကေတာ့ အမွန္ပင္။

       အရင္က လုပ္ခဲ့သမွ်အလုပ္ေတြက ကုိယ္စိတ္ပါရင္ စိတ္ပါသလုိသာ လုပ္ခဲ့ရတဲ့အလုပ္ေတြ ခု အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္တခုကို စလုပ္ခဲ့ၿပီးကာမွ ကိုယ့္ရဲ႕ ပညာေရးဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈကေတာ့ ဆုိးဆုိးရြားရြားကို ရပ္တန္႕သြားသည္။ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ကို လုံး၀ကို စိတ္တုိင္းမက်ခဲ့ ဒီအတြက္လည္း စိတ္ကူးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္တင္မိသည္။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္က အလုပ္ရယ္ အခ်ိန္ရယ္ ပိုက္ဆံရယ္ ၾကားက Balance ကို ကၽြမ္းကၽြင္ေအာင္ မမွ်ေ၀တတ္ခဲ့။ အဲသည္အားနည္းခ်က္ကို ခုကစလုိ႕ ျပင္ရမည္။ ပါးစပ္နဲ႕ အေတြးနဲ႕ ျပင္ခဲ့သည္ကေတာ့ မ်ားၿပီ ခုကေတာ့ လက္ေတြ႕ကို ႀကိဳးစားၿပီးျပင္ရမည္။ သူမ်ားေတြလည္း ဒီလုိ ၂၄နာရီအတြင္းမွာ ဒါေတြ လုပ္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္လည္း လုပ္ႏုိင္ရမည္ မဟုတ္ပါလား။ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိကတည္းက အပြင့္လင္းဆုံး၀န္ခံရလွ်င္ ကိုယ္က ညံ့၍ျဖစ္သည္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ကို္ယ္ကိုပဲ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။

            အားလုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္မိသည္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ရလာေသာ္ၿငား ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ လုိခ်င္သည့္ ပန္းတုိင္ႏွင့္က ေ၀းေနေသးသည္။ ဒီႏႈန္းနဲ႕ သြားေနလုိ႕ကေတာ့ တေန႕တလံ ပုဂံဘယ္မေရြ႕ကို လိပ္ႏႈန္းနဲ႕သြားေနေသာသူ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ ရေသာ အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းမွာ အျမန္နႈန္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သမာေသာနည္းလမ္းျဖင့္ အရွိန္ျမွင့္ယူရမည္။ ခုေတာ့လည္း ခရာဆူး၏ သေဘာကို နားလည္သလုိလုိ ျဖစ္လာေပၿပီ...........


ေနဦး
(ဇြန္ ၂၆ ၂၀၁၀၊ ၁၁နာရီ ၄၈ မိနစ္)

            ကၽြန္ေတာ့္အေဖ မၾကာခဏေျပာတတ္တဲ့စကားေလးပါ။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ့တေယာက္ရဲ႕ လက္စြဲစကားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာပုံေလးကြာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖေျပာေနက်က "ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေအာင္ေန" တဲ့။ ဆရာေျပာတတ္တာကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးအတုိင္း "ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေန"။
            ရုတ္တရက္ေတာ့ ဖတ္ၾကည့္လုိက္တာ အင္း ရြဲ႕မ်ားေျပာေနသလုိပါပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေျပာထားပုံကိုက ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေနတဲ့။ အဲဒါေတာ့ သူေျပာမွလား ကိုယ္လည္း သိတာေပါ့ ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္မွေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေနတာေပါ့။ စကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အတိမ္အနက္ကို ငယ္ငယ္က မစဥ္းစားမိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္ ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေနရပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္းေနခြင့္ရဖုိ႕ အဲဒီလူဟာ ေကာင္းေကာင္းေနရပါတယ္။ ေျပာရင္း စကားရႈပ္သြားလားမသိဘူး။
            သူ႕စကားရဲ႕ ျမွပ္ကြက္က ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေန။ ေကာင္းေကာင္းေနခြင့္ရဖုိ႕ ေကာင္းေကာင္းေနရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ေကာင္းေကာင္းေနခြင့္ရဖုိ႕ ေကာင္းေကာင္းေနရတယ္ဆုိတာ ဘာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေက်ာင္းသားအရြယ္မွာ စာႀကိဳးစားရပါတယ္ တကယ္ဆုိ စာၾကည့္ရတာ ၿငီးေငြ႕ဖုိ႕ ေကာင္းပါတယ္ ဒါဆုိ ဘာလုိ႕ ၾကည့္သတုန္း ေကာင္းေကာင္းေနခြင့္ရဖုိ႕ပါ။ ပညာတတ္ျဖစ္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္ရရင္ေတာင္ အမုိးအကာေအာက္ အဲကြန္းခန္းထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ အဲဒါကို ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေကာင္းေကာင္းေနတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။
            အလုပ္လုပ္တဲ့ အခါမွာေကာ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူမ်ား၀န္ထမ္းလုပ္ေနတယ္ပဲ သေဘာထား က်ရေအာင္ပါ။ အလုပ္ကို ပုံမွန္သြားရပါတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ရပါတယ္။ တကယ္တမ္း တဖက္က ၾကည့္ရင္ အလုပ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရတာ ေကာင္းတာလားလုိ႕ ေတြးစရာပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ အလုပ္လုပ္ရတာ ဒီေလာက္ပင္ပန္းတဲ့ ကိစၥ ဘာလုပ္ဖုိ႕ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္မွာတုန္း ေကာင္းေကာင္းေနဖုိ႕ပါ။            
            အလုပ္ႀကိဳးစားျခင္းရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားဖုိ႕ပါ။ ေယဘုယ်ေပါ့ေနာ္ အလုပ္ႀကိဳးစားရင္ ရာထူးတက္မယ္ လခတုိးမယ္ ၀င္ေငြမ်ားမယ္။ ၀င္ေငြမ်ားရင္ ဘ၀မွာပိုၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာေနႏုိင္မယ္ ေကာင္းေကာင္းေနႏုိင္မယ္။ မိဘကို ေထာက္ပံ့ႏုိင္မယ္ ေၾကြးၿမီေဟာင္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းဆပ္ႏုိင္မယ္ ေၾကြးၿမီသစ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းခ်ႏုိင္မယ္။
            အိမ္ေထာင္က်လာတဲ့ အခါလည္း လူတေယာက္က ေကာင္းေကာင္းေနႏုိင္ဖုိ႕ ေကာင္းေကာင္း ေနရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ေပမယ့္ ကိုယ္လက္ထပ္ေတာင္းရမ္းၿပီး ယူထားတဲ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးသမီး ကိုယ့္ ဇနီးမယားအေပၚမွာကို သစၥာရွိရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆုိရင္လည္း ထုိနည္းတူပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ဦးသခင္ လင္ေယာက္်ားအေပၚမွာ သစၥာရွိရွိထိန္းသိမ္းရပါတယ္။ ဘာလုိ႕တုန္းဆုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေနရဖုိ႕ပါ။ မဟုတ္ရင္ ပဋိပကၡေတြ ရန္ပြဲေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္တခုဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ထက္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။
စိတ္ထဲမွာ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕တဲ့အေတြးေတြ ၀င္ေနတုိင္း၊ ေပါ့ေပါ့ေနတဲ့ စိတ္ထားေတြ ၀င္လာတုိင္း အေဖနဲ႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္ရင္ အေဖ့ဆီက ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေအာင္ေနဆုိတဲ့ စကားေလ တခြန္းၾကားတုိင္း ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕မႈေတြၾကားက လန္႕လန္႕ႏုိးလာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ျပန္ေရရြတ္မိတယ္.......

                                               ......ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေန......


ေနဦး