ေစ်းဆုိင္ထဲအဝင္
ေရႊေရာင္တလက္လက္ လွပတပ္မက္စရာ ေဘာပင္ေလး တေခ်ာင္း။ သေဘာက်တပ္မက္ လုိခ်င္စိတ္ဆႏၵနဲ႕ ပုိင္ဆုိင္ရွိရာ စကၠဴၾကမ္းေပၚ ............ ျခစ္ပါေသာ္လည္း အရာမထင္ခဲ့ ............ ေနဦး (ေမ ၂ ၂၀၁၁၊ မနက္ ၁၀း၀၅)
0 Comments
အရိပ္က က်ဳပ္တုိ႕ ေျခလွမ္းေနာက္
တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနတတ္တယ္လား... ဒီဇာတ္လမ္းမွာ က်ဳပ္တုိ႕က အရိပ္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္တယ္ အရိပ္ေတြ ပ်ံသြားတာမ်ား ၾကယ္ေတြၾကားမွာ လွလွပပ တမ္းတတတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္မွာေတာ့ ေသြးစက္ေတြ ေသြးစက္ေတြ ကမၻာကလည္း သူ႕အရွိန္နဲ႕သူ မလည္ပတ္ႏုိင္ေတာ့ အနမ္းေတြ တြန္းအားေပးမယ့္ အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္ေနရတယ္........ လည္ပတ္ႏႈန္းေတြ ေႏွးလာတဲ့ ကမၻာမွာ တေန႕ဟာ ၂၄နာရီမဟုတ္ေတာ့ဘူး သူနဲ႕ ခ်စ္သူ ခ်စ္ရည္ပလူးၾက မ်က္ရည္ေတြေျမခရင္ အဲဒါ ညပဲ........... ခရီးတေထာက္ေလွ်ာက္ဖုိ႕ လမ္းေတြလည္းမလုိ ကမ္းေတြလည္း ၿပိဳေနၿပီ ျမက္ခင္းျပင္ေတြက စိမ္း ေတာအုပ္ေတြထဲမွာ ဘဝေတြယိမ္းထုိး က ဒိုေရမီဖာ သင္စတုံးက မင္းဆုိျပခဲ့ဖူးတဲ့ သီခ်င္း မင္းဘာသာမင္း လမ္းခင္းေလွ်ာက္ပါ......... ခုေခတ္မွာ တကၠသိုလ္ဟာ စိန္ပန္းေတြနဲ႕ မလွဘူး သစ္ပုတ္ပင္လဲ ပါမလာဘူး ကဗ်ာဆန္မွ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ မင္းနဲ႕ ငါနဲ႕ ဒီမွာပဲ ေသခန္းရွင္ခန္းျပတ္လုိက္ရေအာင္ အသြားေတြတထက္ထက္ျမေနမွေတာ့ ေဟာဒါက ဘဝရဲ႕လမ္းဆုိတာေသခ်ာျပေနၿပီေလ...... အႏွစ္မရွိတဲ့ေတာမုိ႕ ၾကက္ဆူပင္မင္းမူတာလား ဟသၤာဆုိတာ ပုံရိန္ပန္းခ်ီထဲမွာသာ လွတာ မင္းလည္းသိ ငါလည္းသိ ဘာမွမထူးျခားတဲ့ ဘဲတေကာင္ကို မလုိဘဲ တန္ဆာေတြ ဆင္ေပးမိတာကိုယ္က ငါတုိ႕ေတြအျပစ္မွန္းသိဖုိ႕ အခ်ိန္က အေတာ္လင့္ေနၿပီ......... က်ားမုိ႕လည္း မရဲပါဘူး ဖားမုိ႕လည္း မုိးမသဲပါဘူး အသြားမလြတ္တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ အဖ်ားတက္ခဲ့ဘူးတဲ့ လူေတြအေၾကာင္း မင္း စာရင္းျပဳစုထားတာ ပုိေကာင္းမယ္ထင္တယ္.... ေျပးေျပး ေျပးေျပးေျပး ေဝးႏုိင္သမွ် ေဝးေဝးေျပး ေဝးေဝးေျပးႏုိင္သမွ် ဆုဖလားက ငါတုိ႕လက္ထဲမွာပဲ ေခြးေျပးဝက္ေျပးလား အရွင္ေျပး အေသေျပးလား အျပင္ကမၻာက ေအာ္ေအာ္ျပ အဲသည့္ပါးစပ္ေတြကိုယ္က အေျပးသမားေတြလုိ ရိႈ္က္သံဟပ္ ခင္ဗ်ားတုိ႕ အသည္းႏွလုံးက ပုိက္ဆံသက္သက္ပဲ ရႈရႈိက္တတ္သလား....... ေနာက္တေန႕မွာ ဒီဘဝကို ေကြ႕ဖုိ႕ အေရး အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚေမးအုံးမယ္ သံသရာ မေၾကာက္သူေတြအဖုိ႕ အံေလးနဲ႕ ႀကိတ္ဝါးလုိ႕ရတယ္ အသံေသးေလးနဲ႕ ႀကိတ္ဖားလုိ႕ရတယ္ ျပန္ေျပးဖုိ႕ေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႕ ဒီဘဝထဲမွာ အရွင္ထြက္မရွိ အေသထြက္ပဲ ရွိတယ္......... ခ်ိတ္မွာမိတဲ့ ငါး သူ႕ကို အမွားဆုိမလား အစာနဲ႕ မွ်ားတဲ့ လူေတြကို အျပစ္ဆုိမလား ငတ္လာတဲ့အခုိက္မေတာ့ ပင့္သက္ကို ရိႈက္ထုတ္ အဲဒါ ေသမင္းရဲ႕ ျပယုဂ္မွန္းသိလည္း သူတုိ႕ ဖမ္းဆြဲၾကရေတာ့တာပဲ.......... မေသမရွင္ပဲ အနမ္းေတြ ေၾကြေၾကြက် အလြမ္းေတြ ေျမဝယ္ခေတာ့ အရင္ဘဝက သူရဲေကာင္းေတြေတာင္မွ ခုေတာ့ ေၾကာက္ခ်င္ေရာင္ေဆာင္ေနေရာ့ထင္တယ္ ႏွလုံးသား ဗလာ ဦးေႏွာက္ ဗလာနဲ႕ စိန္ေတြ ေရႊေတြ ေနာက္ကလုိက္ ေငြအတြက္မုိက္တဲ့သူေတြက ဒီကမၻာမွာ အထြဋ္အထိပ္ေတြျဖစ္လုိ႕ ဘယ္သူ တရားပ်က္ပ်က္ ကၽြန္ေတာ္ တရားမပ်က္ဘူးဆုိတဲ့ လက္အစုံ ဘဝအခါးအသီးေတြနဲ႕ ဆုံတဲ့အခါ သိုးမည္းေတြျဖစ္သြား သူတုိ႕လည္း အဲသြားေလးနဲ႕ ႀကိတ္ဝါးတတ္သြားတယ္..... အစာငတ္တဲ့ ငါးအျပစ္လား အစာတပ္ၿပီးမွ်ားတဲ့ လူေတြအျပစ္လား...... ခင္ဗ်ား စကားကို ဆင္ျခင္ပါ ႏွလုံးသားသန္႕သန္႕နဲ႕ ရိုးသားမႈေတြဖြဲ႕ ပညာရွိေတြျပည့္ေနတဲ့ ေခတ္ဆုိတာ ကုန္ၿပီ ပညာတတ္ေတြ ေပါခ်င္ေပါမယ္ ပညာမက္ေတြ ေပါခ်င္ေပါမယ္ ဘြဲ႕ဒီဂရီေတြ ရွည္ခ်င္ရွည္မယ္ ကမၻာက အေမွာင္ထုထဲ က်ေနဆဲ လည္ပတ္ႏႈန္းေတြ ေႏွးလြန္းေတာ့ တေန႕ဟာ ၂၄နာရီ မဟုတ္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ ေသြးေတြ ေျမခ မ်က္ရည္ေတြ ေျမက် ဒါဟာ ည ဆုိမွ ည စစ္စစ္ပဲ............. ေနဦး (၂၀၁၀ မတ္ ၅၊ မနက္ ၉း၅၃) ကဲပါ
ဒီစကားကပဲ ျပန္ေကာက္ၾကရေအာင္ အတူအိပ္ဖုိ႕ဆႏၵရွိရုံနဲ႕ေတာ့ အခ်စ္အခ်စ္လုိ႕ ေခါင္းစဥ္မတတ္ပါနဲ႕ ခင္ဗ်ားတုိ႕ေၾကာင့္ တကယ္ခ်စ္တတ္သူေတြက ရွက္တယ္...... ၂၄နာရီ ေစ်းတန္းမွာ အလွျပင္ၿပီးေရာင္းေနၾကတဲ့ ေစ်းသမေတြ ေစ်းသထီးေတြလုိပဲ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ရၾကမယ္ဆုိ အခ်စ္ဆုိတာကို ဘယ္သူမွ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ဖြဲ႕ဆုိၾကမယ္ မထင္ဘူး........ ဒါေပမယ့္ တခါတခါေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေတြတပ္ အရွက္ေတြလုံၿပီး ကြယ္ရာမွာမွ ႀကံဳသလုိ ကစ္တတ္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ အစားေတာ့ ရိုးရိုးသားသား လုပ္စားရတဲ့ အဲသည့္ ေစ်းသမေလးေတြကို အထင္ႀကီးတယ္....... ေကာင္မေလးေတြ စကပ္တုိတုိ၀တ္ၿပီး ဒုတ္ထုိးဆုိင္လုိ ခုံပုပုမွာ ထုိင္တဲ့ကိစၥလား ေအာ္...... ဒါနားလည္ရင္ ေျပလည္သြားမွာပါ အဲဒါ လာဘ္ေခၚတာ ေခၚတယ္ လာဘ္ေခၚေၾကာင္ေတြ အလုပ္မျဖစ္မွေတာ့ ခ်ိဳင္စားစား ပုိင္းစားစား ဘယ္လုိစားစား လာဘ္လာဘမ်ားဖုိ႕က အေရးႀကီးတယ္ ရွက္တတ္ရင္ ငတ္မယ့္အတူမွေတာ့ လာဘ္ေခၚဖုိ႕အေရး အေမအေဖကေတာင္ ကူကူေရြးေပးတတ္ေသးသကို.......... ေခတ္ကိုက အဲသလုိပဲ ေငြျမင္ရင္ လင္လုပ္မည္ ရသမွ် အကုန္ခ်ိဳင္ဖုိ႕ မရွက္တမ္း မေၾကာက္တမ္း ေယာက္်ားေတြက မိန္းမဖမ္းသလုိ မိန္းမေတြက လင္ဖမ္းတယ္ နတ္လူသာဓု ေခၚေစေသာ္၀္.......... ေနဦး (၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁၊ ေန႕လည္ ၁၂း၀၃) ခ်စ္မိသူ။ ။
အခ်စ္စူး စူးမွေတာ့ အခ်စ္ရူးလုိ႕ ဆုိမလား ရူးသည္ဆုိလည္း ဆုိပါေစ မူးသည္ဆုိလည္း ဆုိပါေစ ခ်စ္သူ ငါကုိယ္က အခ်စ္မွာရူး အခ်စ္အဆိပ္နဲ႕ မူးေနခဲ့တာပါ ရာဇ၀င္ေတြထဲကလို လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္မတုိက္ခဲ့ရဖူးပါဘူး ဒါေပမယ့္ ငါ့လက္ေမာင္းေသြးေတြ မင္းအတြက္ စီးဆင္းခဲ့ဖူးတယ္ ခ်စ္သူ....... အခ်စ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အရိပ္လုိ ေနာက္က လုိက္ေနၿပီး အဆိပ္လုိ မူးေမ့ ေသဆုံးသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့အရာပါ......... အခ်စ္သိသူ။ ။ အခ်စ္ရူးဆုိတာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရူးတာပဲ မလား လူတေယာက္ေၾကာင့္ ရူးတာမွ မဟုတ္တာ.... အခ်စ္ဆိပ္ဆုိတာ လူကို တေျမ့ေျမ့သတ္ပစ္တတ္တာမ်ိဳးမလား ဒါေပမယ့္ အဆိပ္နဲ႕ အဆိပ္ကိုေျဖ ေျပသြားၾကမွာပဲမုိ႕ဟာ..... ေသြးေျမက်မွ ရမယ္ဆုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕မွာေတာင္ ေသဆုံးသူေတြအတြက္ ငါငိုခဲ့ဘူးတယ္......... ေသြးေျမက်ရတယ္ဆုိတာ ၾကမ္းတမ္းမႈပါ ခ်စ္မိသူ....... အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႕ ေျဖၾကစတမ္း ငါတုိ႕ ၀ုိးတ၀ါးစမ္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့ လမ္းမွာ ေသြးစက္ေတြ ေျမမခပါနဲ႕ အခ်စ္ဆုိတာ ေပးပါ ယူပါ သနားၾကပါမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...... ငါ့အတတ္နဲ႕ ငါစူးလည္း စူးပါ့ေစ မီးအိမ္မပါလည္း ငါ့လမ္းငါထူရမွာပဲေလ........ ေနဦး (၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၀၊ ညေန ၄း၅၀) (ျမင္မိေတြ႕မိေသာ အျဖစ္အပ်က္တခုကို ျပန္လည္ေရးဖြဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါသည္) ညလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
အလင္းေတြက ေမွာင္လုိ႕ ၾကယ္လည္းမေတြ႕ လ လည္း မေတြ႕ ေနကေရာ ဘယ္ကိုမ်ား ေရြ႕သြားသလဲ..... တုိးတုိက္မိခဲ့တဲ့ နာရီကို အေရျပားခြံခၽြတ္ၾကည့္ေတာ့ လက္တံႏွစ္ခုက မသမာမႈေတြကို တစ္ ေတာက္ တစ္ ေတာက္ ဆုိတဲ့ အသံနဲ႕ ေရႊ႕ေရႊ႕ေပးေနဆဲ....... ရွစ္သိန္းတန္မ်ားက ဘာအတြက္လဲ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕လား လမ္းေပ်ာက္ဖုိ႕လား အလင္းေဖာက္ဖုိ႕လား အလင္းေပ်ာက္ဖုိ႕လား အေသြးနဲ႕အသားနဲ႕မုိ႕ အူမေစာင့္မွ သီလေတာင့္တဲ့ ကဗ်ာ လူေတြကေတာင္ ၾသခ်ယူရတယ္တဲ့လား....... အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကို္ယ္က်ိဳးကို စြန္႕ၾကသလုိ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သူတုိ႕အက်ိဳးအတြက္ အမ်ားကို စြန္႕တယ္ ဘယ္ဘက္က ခ်ိန္ခြင္သာသလဲ "ၾကည့္စမ္း ရတဲ့ေနရာက အမုိက္ေနာ္ သူကိုယ္က ညံ့လုိ႕ ခုထိ စီးပြားမျဖစ္တာ" ဆုိတဲ့ လူ႕မလုိင္ ပတ္၀န္းက်င္ၾကားမွာ အေျဖဟာ လြယ္ကူလြန္း ရွင္းလင္းလြန္းေနသလားပဲ....... ရိုးသားမႈဆုိတာ ........ဘာလဲ။ ျခစားမႈဆုိတာ ..........ဘာလဲ။ တရားဆုိတာ ...........ဘာလဲ။ အဓမၼဆုိတာ ............ဘာလဲ။ ထထၿပီး ဟစ္တတ္တဲ့ သူေတြကုိယ္တုိင္က မွန္ထဲမွာ ကုိယ့္ရုပ္ထက္ပိုၿပီး စိတ္ကို ျပန္မၾကည့္ခဲ့ေလေတာ့......... ခု ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ္အက်ိဳးသက္သက္အတြက္ပဲ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနဆဲ....... သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အားလုံးပဲ ငရဲျပည္မွာ ထပ္ေတြ႕ၾကမယ္..... ေနဦး (၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၈၊ မနက္ ၁၀း၅၃) ရြံ႕ရွာ ထင္ေသး
မင္းတုိ႕ေတြးလည္း အညွီအေဟာက္ အရႊန္းေဖာက္သည္ ရုိင္းသည္ဆုိလည္း ထင္ေပေရာ့...... ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္း မုိက္ရမ္းရမ္းလ်က္ ယမကာ မလစ္ ငါ့အျဖစ္သည္ လူအရုိင္းစစ္စစ္ျဖစ္ေခ်မည္...... ဘုရား တရား ဦးထိပ္ထားလ်က္ ယဥ္ေက်း ႏႈတ္ခ်ိဳ သင္တုိ႕ဆုိကာ ၀တ္စား လုံၿခံဳ သင္တုိ႕ပုံကား ေလးစားေလာက္ဖြယ္ လြန္တင့္တယ္၏.......... အားလုံး ထုိထုိ မဆုိေသာ္လည္း ငါသိသမွ် ျမင္သမွ်ကား ဘုရားဘုရား ပါးစပ္ဖ်ားလည္း တရား လက္လြတ္ေနေခ်ၿပီ ကုသိုလ္အလႈ လြန္ျပဳသူလည္း အက်ိဳးအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီ အေပးအကမ္း လြယ္လြယ္လွမ္းလည္း ျပန္ရခ်က္ကို ခင္တြယ္သည္........ တရားကိုမရွာ တရားသာနာလ်က္ စိတ္ပုတီးကိုကိုင္ ေဒါသစုိင္ခဲ အမ်က္သဲလ်က္......... ရုိင္းခ်င္ရုိင္းပေစ မယုတ္မာေပးဘူး စုိင္းခ်င္သလုိ စုိင္းပေစ ဒုကၡပင္လယ္မေ၀ေစဘူး ရုိင္းခ်င္သလုိရုိင္း စုိင္းခ်င္သလုိစုိင္းလည္း ကတိၿမဲၿမံ တရားမွန္လ်က္ အမြဲဘ၀ ေက်နပ္ရၿပီ အေရၿခဳံေသာ ၀ံပုေလြသည္ ဘယ္သူနည္း.......... ေနဦး (၂၀၁၀ ဇႏၷ၀ါရီ ၂၇၊ ညေန ၅း၄၃) ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီေလ
ခရစၥမတ္ရယ္ သိုးေဆာင္း ႏွစ္သစ္ကူးရယ္ ႏွင္းေတြ ျဖဴျဖဴ မက်လည္း ငါတုိ႕ ဂြမ္းစ ျဖဴျဖဴေတြနဲ႕ အသားက်ေနသလုိပါပဲ မဟုတ္မွန္းသိလည္း အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနတာမ်ိဳးမလား ဖုိးတြမ္တီးဆုိတာ ဖုံးဖုံးကြယ္ကြယ္ ျမင္ေကာင္းေတာ့လည္း လူေက်နပ္စရာႀကီးေလ....... ဒီေန႕ဆုိ ဇန္န၀ါရီ ၄ရက္မုိ႕ ငါတုိ႕ တုိင္းျပည္ ေမြးရက္ေရာက္ၿပီေပါ့ ငါတုိ႕ ၄း၂၀ နဲ႕ လြတ္လပ္ခဲ့ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနသူေတြကလည္း စည္းစိမ္ေတြမူးလုိ႕ မေက်နပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ မေက်နပ္သူေတြကလည္း ေဒါသေတြ တရႈးရႈးနဲ႕ေပါ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ကယ္တင္ရွင္ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္ဆဲ အစားလည္း မပ်က္ အအိပ္လည္း မပ်က္ ပါးစပ္ကေတာ့ ဂါထာေတြ ထထရြတ္တတ္တယ္ ဖုိးတြမ္တီးနဲ႕ အသားက်ေနဆဲပဲ....... ေနဦး (၂၀၁၁ ဇႏၷ၀ါရီ ၄၊ ညေန ၆နာရီ) ကမ္းပါးမွာပဲ ေပါက္ခ်င္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္မုိ႕
အျမစ္ေတြ ႏွင္ထြက္ ေရစီးနဲ႕ ေမ်ာခ်င္ရက္တယ္ဆုိလည္း ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ....... တည္တည္တံ့တံ့နဲ႕ ရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ ကမ္းတခုရွိေပမယ့္ သူ႕အျမစ္ေတြကိုက ဟုိကမ္းကပ္ခ်င္ ဒီကမ္းကပ္ခ်င္ဆုိမွေတာ့ ခုတ္ထြင္မရွင္းပါဘူး သူ႕ဟာသူ ေရစီးအလ်ဥ္နဲ႕ ေမ်ာလုိက ေမ်ာေစေပါ့....... ႀတိဂံေတြထက္ စာရင္ေတာ့ အေပၚမေရာက္ရင္ေန ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လမ္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ပဲ ေလွ်ာက္တယ္........ ေနဦး (၂၂ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၀၊ ညေန ၅း၂၃) ရိုးသားမႈေတြ
ငယ္စဥ္ကတည္းက ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ရာက အရြယ္ေရာက္မႈနဲ႕အတူ အပ်ိဳရည္ပ်က္သြား ခင္ဗ်ားတုိ႕ နားခါးၾကသလားဗ်ာ.... အလင္းေတြ ေတာက္ျပရာ ေနရာတေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း ေရာင္ေတာ္ျပန္ေတြ ေပါက္ခဲ့ၾကေပါ့ ဒါ ေနရဲ႕ အလင္းလား လရဲ႕ အလင္းလား ဘယ္သူမ်ား ေမးခဲ့ၾကတာမုိ႕...... ေျပလည္ရာ ေျပလည္ေၾကာင္း ငါးပြက္ရာ ငါးစာေရာင္းထြက္တုန္းက ငါးစာခ်ခ်င္သူမ်ားအၾကား ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေတာ့ စီးပြားျဖစ္ခဲ့သား....... ဖားသားကို ႀကိဳက္သူေတြနဲ႕ စကားစျမည္ေျပာဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသားတန္း အေသြးတန္းကိုပဲ ေရြးတယ္......... ကၽြန္ေတာ္လည္းေလ ပါးစပ္ရဲရဲဟႏုိင္ဖုိ႕ အေရး ကာရာအုိေကဆုိင္မ်ားမ်ားထုိင္ အယ္ကုိေဟာေတြ မ်ားမ်ာေသာက္ အခုေခတ္ဟာ ေပါက္တတ္ကရ ေျပာတတ္မွ လူအထင္ႀကီးတဲ့ ေခတ္မလား....... Branded ျဖစ္တဲ့ အက်ႌကို၀တ္ လူအထင္ႀကီးေစတဲ့ ဖုန္းကိုကုိင္ ေစ်းႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ အိတ္ကိုဆြဲ အထဲက ဒီအေကာင္က စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပုပ္ပြေနလဲ လူေတြထဲမွာ ရႊိဳင္းတယ္ဆုိလား ဘာဆုိလားပဲ.... ကၽြန္ေတာ္လည္း တေန႕ထက္ တေန႕ တေန႕ထက္ တေန႕ ေ၀းသထက္ ေ၀းလာခဲ့တဲ့ ရင္နဲ႕ အဇၩတစိတ္သ႑ာန္အမွန္ကို က်ရႈံးမႈေတြ ျမန္ျမန္လာတယ္......... ေနဦး (၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၂၊ ညေန ၆နာရီ) လူေတြ အရွက္လုံဖုိ႕ပဲ
ငါက သူတုိ႕အပါးက ၀စ္လစ္စလစ္ ေနေနျပရတယ္ လူေတြ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းေနႏုိင္ဖုိ႕ပဲ ငါ့ခါးေၾကာေတြကိုတင္း ငါ့တကုိယ္လုံးကို ပုတ္ခတ္ညွင္းဆဲတဲ့ဒဏ္ ခံရတယ္ လူေတြ အျမင္လွဖို႕ပဲ ငါ့ကုိယ္တေလွ်ာက္ မီးျခစ္ျခစ္ေတာက္ အပူခံေပးရတယ္ လူေတြသစ္လြင္ေနဖုိ႕အေရးပဲ ငါအသုံးေတာ္ခံလုိ႕ ႏွစ္ေတြၾကာေတာ့ ငါ့လုိ အေဟာင္းကို စြန္႕ပစ္တတ္ၾကတယ္ အ၀တ္တထည္ဘ၀နဲ႕ သူတုိ႕ လွပဖုိ႕ ကူခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုေတာ့ သူတုိ႕ စိတ္တုိင္းက် လက္ႏွီးစုတ္ ေျခသုတ္ခံု ဘ၀နဲ႕ ဆက္အသုံးေတာ္ခံေနရျပန္တယ္...... ေနဦး (၂၀၁၀ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၂၊ ေန႕လည္ ၁း၂၆) | ArchivesMarch 2011 Categories |
RSS Feed